Indonesia; Just smile and wave!

Wowh, allereerst maar even sorry dat jullie zo lang weer op een blog van mij hebben moeten wachten, maar ondertussen heb ik natuurlijk alweer mega veel meegemaakt. Nu heb ik een goed internetcafe gevonden en daarbij ook tijd en zin om te beginnen aan de opgespaarde informatie. Dus mensen voordat je begint met lezen, ga even naar het toilet, was je handen op de terugweg. Pak een bakje koffie, thee of wat anders te drinken en vergeet niet een koekje erbij te nemen voor de lekkere trek. Gedaan? Mooi! Nu ben je klaar voor het mega verhaal wat er komen gaat!

Tsjah, last stop Singapore, vanaf daar zijn we om 5.15 opgestaan, hebben onze tassen gepakt, en daar liepen we dan 06.00 sochtends bepakt en bezakt door de mooie straten van Singapore. Op naar het metrostation waar we de metro naar het vliegveld konden nemen. Nou ideaal, na een voorspoedig ochtendwandelingetje werden we door de metro veilig afgezet op het vliegveld en 10 minuten later waren we ingecheckt en van onze bagage verlost. Na het inchecken rustig plaats genomen bij de gate en daar lekker gewacht totdat we ons vliegtuig in moesten. En zo kwam het dat we om half 10 onze eerste voet op Indonesische bodem zetten, TADAA!! Welcome Indonesia!

Nou meteen een taxi gepakt en vertrokken naar het hotel op Jl. Jaksa, de backpackersstreet in Jakarta. Maar wat een mega stad! Niet normaal, even voor het beeld er wonen 16 miljoen mensen alleen in Jakarta! Wat nou Nederland overbevolkt, het kan nog erger;) Prop iedereen gewoon in een stad joh! Heb gezien dat het kan, maar of het er nou schoner en frisser op wordt? Eenmaal aangekomen bij het hotel onze tassen gedumpt, het ws niet helemaal wat we voor ogen hadden, maar goed we sliepen met zn drieeen op een kamer incl. ventilator maar het oogde wel behoorlijk smoezelig. Snel weer weg uit deze kamer en hop de stad in! We gingen op weg naar Kota, een deel van Jakarta waar nog een aantal Nederlandse restanten aanwezig waren. Heel leuk om te zien, dat je langs een museum loopt en dat het het oude handelskantoor van Nederland is geweest. Hier zijn we naar binnen gestapt en alles was dan ook nog in de oude stijl, net alsof we ons eventjes in een gebouw in Nederland waanden. Daarbij stond alleser ook in het nederlands, dus dat was een heel bijzondere ervaring. Vervolgens verder gelopen. Nou en ondertussen werden we al behoorlijk gek van alle aandacht die we hier kregen. Het is niet gewoon over straat lopen nee lopen over straat in Indonesie heeft een gebruiksaanwijzing. Want wij zijn natuurlijk blanke Nederlanders en dat schijnt nogal bijzonder te zijn, waarom geen idee, maar ELKE man schreeuwt; 'Miss, miss,!', vervolgens schreeuwen er ook nog een aantal 'I love you, I love you!' nou opzich is die aandacht natuurlijk best goed voor je ego, maar na 50 mannetjes te zijn gepasseerd word je ook wel een beetje gek van dat geschreeuw. Kortom, ons geduld raakte op, de temperatuur was zeg maar erg hoog, dus het humeur daalde naar een punt waarop wij gedrieen niet echt meer konden genieten.
We bereikten het punt; vinden we Indonesie wel zo leuk als we dachten? Nou in ieder geval Jakarta niet! Dus na een verkoelend drankje bij een cafeetje besloten om de volgende ochtend al door te reizen naar Bogor, om daar een schoon, relaxt hotel te zoeken zodat we daar lekker konden bijkomen en wennen aan deze cultuurshock! Want pfieuw, dit was wel een heel groot contrast met de vorige twee steden die we bezocht hadden (Kuala Lumpur en Singapore).

We hebben savonds lekker gegeten en aansluitend ook nog een drankje gedaan met twee collegaatjes van Miriam, die ook in Jakarta zaten toevallig rond deze tijd. Was heel gezellig en heel bijzonder om mensen te treffen die je vanuit Nederland kent. Na een gezellig drankje zijn wij weer naar ons HEERLIJKE hotel gegaan en hebben we de nacht zwetend overleefd, dus we waren blij toen we na ons ontbijt de spullen pakten en op naar de trein gingen die ons zou brengen naar Bogor. Nou daar aangekomen moesten we vijf minuten lopen naar Abu Pension, en wat een verademing, heerlijke bedden, airconditioning, schone wc en warme douche! Nou hier konden we in ieder geval goed bijkomen! Heerlijk hier begonnen met een lunch en na de lunch zijn Anke en ik op zoek gegaan naar een supermarkt. Nou dat was nog een hele zoektocht, en ook hier ws de aandacht niet te missen, we moesten er maar gewoon aan gaan wennen was onze conclusie, want drie van die lekkere blanke meiden is natuurlijk ook wel het roepen waard;)..
Haha na een lange zoektocht met ondertussen een gids die zich bij ons heeft aangesloten met allemaal mooie praatjes (al heeft hij ons wel begeleid met paraplu naar de supermarkt) vonden we de supermarkt. Heerlijk inkopen gedaan en met een taxibusje weer terug naar ons hotel. Want het hoosde nog steeds enorm, en we hadden weinig zin om meteen ziek te worden!
De middag brachten we lekker door in ons hotel en hier hebben we heerlijk gerelaxed, lekker bijkomen en gewoon even niks was ook wel fijn. s'avonds op zoek naar een restaurantje en via de Lonely Planet was die snel gevonden. Prachtig uitzicht vanaf dit restaurant over de stad Bogor, wat trouwens ook nog een mega stad is van ongeveer 4 miljoen inwoners, en waar het zo'n 330 buien kent per jaar, kortom we konden nog wel eens een regenbuitje verwachten;)..
Ik zal nu even de week wat samenvatten want anders wordt het wel een mega verhaal:
We zijn in Bogor in totaal een week gebleven, dit omdat ik niet echt topfit was en dit wel een plek was om goed bij te kunnen tanken. Goed hotel, rustige omgeving en ook wel een aantal dingen in de buurt die we konden doen.
Bogor staat namelijk ook bekend om de Botanische tuinen, de grootste van het zuidelijk halfrond, dus ook deze zijn bezocht, bewonderd en gefotografeerd, heerlijk doorheen gewandeld en hier werden we nog een aantal keren aangesproken door Indonesiers, die met ons op de foto wilden, of studenten die een interview met ons wouden doen. Heel grappig om te zien wat voor bezienswaardigheid wij hier zijn, dat blijft heel bijzonder, maar ondertussen raken we eraan gewend en kan je de aandacht wat beter daarop aanpassen. Het is smile and wave, zie mijn titel, gewoon lief teruglachen, en ook wat terugzeggen is mijn motto, zij vinden ons gewoon mooi en bijzonder en bedoelen het niet vervelend. Dus doe ik lief terug en probeer altijd te lachen. (Soms staat je humeur dat alleen eventjes niet toe:P)
Verder hebbenwe in Bogor heerlijk gegeten keer op keer, zelfs een aantal keren bij een vijf sterren restaurant en overal was het eten goed, lekker, gevarieerd, want we konden zowel Westers als Indonesisch eten en hierdoor was het allemaal prima te doen. En dan de prijzen, het is hier allemaal zo belachelijk goedkoop! Je hebt hier een warme maaltijd voor zo'n drie euro en dan heb je echt een heel uitgebreide maaltijd. Niet te beseffen hoe dat kan, maar dat maakt het leven hier wel mooi goedkoop, en als backpacker is dat natuurlijk altijd fijn!;)
* Maar mochten jullie me toch nog schenkingen willen doen, dat staat natuurlijk altijd vrij!;) hahaha..*

Oke back to business, vanuit Bogor hebben we ook een ochtend een tripje gedaan met mr. Tom, die gids die ons de eerste dag heeft aangesproken, ook nog een heel apart verhaal, want ik heb hem mijn telefoonnummer gegeven en sinds die tijd werd ik elke dag gestalkt met smsjes, allemaal met informatie over bustijden, handige tips en andere adviezen, maar ik werd er een beetje horensdol van. Maar goed, hij was verder erg aardig en gezamelijk hebben we toch besloten om dit tripje bij hem te doen. Heel bijzonder om in een hotwaterspring te zwemmen, het was een soort zwembad, met warm water dat warm was geworden door de natuur zelf, dus door de vulkaan die in de buurt stond, er waren drie verschillende baden en deze hadden alle drie een andere temperatuur. Het was warm-warmer-heet!;) haha maar alles geprobeerd en leuk om eens mee te maken.

Ondertussen hadden we ook via het toeristenbureau een trip geboekt bij Afif, onze andere gids. Hij zou ons dinsdag 6 maart mee nemen op tweedaagse trip richting onze volgende bestemming Bandung. Dus dinsdagochtend om 9uur stonden we met onze tassen klaar en werden we met zn drietjes in de auto gestopt, een mooie jeep en al onze tassen pasten er mooi bij. Meteen bij het begin werden we al volgestopt met allemaal typische indonesische stukken fruit, Rambutan, een soort van lichee die omhuld is met rode haren, maar de smaak is voortreffelijk! Na dit lekker snackje kwamen we aan bij de wayangpoppenfabriek. Hier werden poppen met de hand gemaakt vanuit hout, prachtig om te zien, hoe eerst het hoofd werd gesneden vanuit hout, hoe vervolgens de kleuren werden aangebracht door middel van verfen en hoe vervolgens de rest van de week de kleren rondom het lijf werden geplaatst. EN zo was na een week een pop af, prachtig om het proces te zien! En wauw! Wat mooi vooral, ook wij mochten ons steentje bijdragen en daar zaten we dan als drie kleine meisjes te schilderen op een prachtig handgemaakt hoofd van een wayangpop. Twijfel, twijfel zal ik er een kopen?

Na een heerlijk kopje thee vervolgden we onze tocht in de auto, af en toe een stop waarbij Afif ons van alles vertelde over planten, gewassen en andere Indonesische feitjes, prachtig om dit allemaal te horen en te zien ook! Na een tweede kopje thee doorgereden naar de bamboehut, waar we de nacht zouden doorbrengen. Wauw wat een prachtig plekje en wat een uitzicht! echt super mooi, midden tussen de rijstvelden en met de mooiste geluiden om je heen. Wat een leven, dat besef gaat dan zeker wel een paar keer door je heen. Het was wel een bamboehut van alle gemakken voorzien, want we hadden een westerse wc en zelfs elektriciteit;) Maar toch was het een topplek. Na een lekkere lunch zijn we begonnen aan de tocht naar de waterval. Deze strandde de eerste keer alleen al na zo'n 20 meter, omdat Miriam een prachtige duikvlucht naar de stenen maakte en hierdoor haar beide knieen openhaalde en haar elleboog. Gelukkig bleken de schaafwonden en een blauwe plek de ergste verwondingen en kon ze na een korte checkup weer lachen en vervolgenden we gezamelijk de tocht. Wat een behoorlijk glibberige tocht werd en pfieuw, vond het best wel spannend, ik was moe, had niet meer zoveel energie en dat maakte dat het zweet echt overal over mijn lichaam liep en het behoorlijk tegenviel. Maar ondanks dat is het me gelukt en heb ik de prachtige waterval gezien. Wat een mega uitzicht! Daarna de barre tocht weer terug gelopen en totaal gebroken kwam ik weer terug bij de bamboehut. We zouden nog door naar de hotsprings, maar hier heb ik voor gepast, want ik redde het niet meer, moest even bijkomen en als ik nu nog verder zou lopen zouden er ongelukken gebeuren. Dus was maar wat blij dat dit geen probleem was. Er was nog een ander Zwitsers stel die een driedaagse trekking deden en die dus ook in het huisje waren, daar nog gezellig mee gekletst en zo heerlijk bijgekomen. s'avonds is er echt weer overheerlijk voor ons gekookt, echt indonesisch en nadat we onze buik vol hadden gegeten onder het genot van een gitaarmuziekje nog wat gezongen, gekletst en daarna het bed weer in. De volgende ochtend na een heerlijk ontbijt vol met vers fruit weer in de auto, over de Puncakepass door naar de theeplantage, maar eerst een stop bij een buildingschool. Heel leuk om eens op zo'n school te kijken, en wat een lieve kinderen! Prachtig! Vanaf hun 7e gaan de kinderen hier naar school en ze gaan zo'n vier uur per dag naar school. Helemaal genoeg lokalen zijn er niet, hierdoor was er altijd wel een klas aan het spelen op het plein, maar wat een plaatje, echt genoten door hier rond te lopen en ook genoten van het feit om zo eens echt een kijkje te nemen in een lokaal en van ed les! Nou die kinderen moesten flink aan de bak. In klas 2 hadden ze al dubbele delingen;)
Vervolgens door naar de theeplantage, en hier mooie foto's gemaakt, helaas waren de theeplukkers al vrij, maar ondanks dat genoten van het uitzicht en de mooie verhalen die Afif erbij kon vertellen. Aansluitend geluncht in een restaurant met prachtig uitzicht over de plantage en heerlijk gegeten nogmaals,wauwww... Na deze theeplantage doorgereden na Bandung, met nog een kleine stop bij een brug, waar we foto's mochten maken van het uitzicht en van de aapjes, maar het regende behoorlijk dus dat vond ik wel eventjes goed;).
Veilig afgezet bij het hotel in Bandung, Unik Hotel, een luxe hotel met weer heerlijke bedden, airco en een heerlijke douche, top!
Lekker restaurantje opgezocht voor ons diner en nadat ons buikje vol zat een gezellig snackavond gehouden op onze kamer. de volgende ochtend vertrokken langs de toeristeninformatie en daarna doorgelopen naar Jeans Street, de bekende winkelstraat van Bandung, waar zoals jullie begrijpen voornamelijk spijkerbroeken te verkrijgen zijn! Super mooi om te zien en lekker geluncht onderweg, Daarna verder gewandeld naar de dierentuin, dit was alleen niet helemaal wat we hadden verwacht, het was vies, stonk, de dieren waren slecht verzorgd en we voelden ons haast schuldig dat we naar ze zaten te kijken. Dus na een uurtje zijn we deze dierentuin ook weer verlaten en hebben we een taxibusje teruggenomen naar het station, waar ons hotel zich dichtbij bevond.
savonds heerlijk gegeten en gezellig gekletst en daarna nog even bijkletsen via de skype met mama en Albert en daarna heerlijk het bedje ingedoken.

De volgende dag zijn we sochtends bij de koffiefabriek Aroma geweest, een van origine Nederlandse fabriek die zich bevind in een klein pandje in een drukke straat. Prachtig om daar doorheen te lopen, hoe de koffie echt nog op de traditionele wijze wordt gebrand, prachtig echt heel leuk om dat zo te zien. Natuurlijk ook een zakje koffie meegenomen en die zullen we dan in Nederland maar eens proeven!
Na dit bezoekje nog langs een aantal art deco gebouwen gegaan die in het centrum stonden en vervolgens op zoek naar de bus die mij de volgende dag zou kunnen brengen naar Jakarta airport. Nou een busstation vonden we, maar niemand die ons iets kon vertellen en allemaal vervelende mannen die maar om ons heen bleven lopen. Echt verschrikkelijk! We werden er echt helemaal gek van. Wat een vies busstation! Dus zo snel mogelijk weer weg daar, we hadden savonds afgesproken met een gids, omdat Anke en Miriam een trip zaterdag zouden maken naar Pangandaran en ik vestigde mijn hoop op deze man, dat hij mij daar meer over kon vertellen. En gelukkig bleek savonds dat hij dat wist, waar ik naar toe moest en we regelden dat hij mij sochtends eerst bij de goede bus xzou afzetten en vervolgens de trip zou gaan doen met Anke en Miriam, dat was weer een hele zorg minder!
s'avonds met zn drieeen een soort van afscheidsdinertje gehouden omdat het voorlopig onze laatste nacht samen zou zijn, want vanaf de volgende dag zou Albert ons reisgezelschap versterken! Wat natuurlijk super is, maar wel heel bijzonder nadat je zo'n twee maanden als trio hebt gereist.


De volgende morgen tegen 07.00 stonden we klaar, maar tegen 07.30 was de gids er pas, kortom Anne raakte al behoorlijk in de stress, stel nou dat ik de bus mis! Maar we zijn door de stad geracete en Anne was mooi op tijd om de bus te nemen, een heerlijke bus die me op Jakarta airport afzette, en toen begon het wachten. Vijf zenuwachtige uurtjes heb ik alleen doorgebracht op het vliegveld, maar het was de moeite waard! Want toen zag ik eindelijk mijn lange, witte vriendje door de deuren komen! En na twee maanden konden we eindelijk elkaar weer in de armen sluiten! Een heel bijzonder moment en heel apart dat hij ineens naast me stond, maar wat een heerlijk gevoel!
Snel even wat drinken gehaald, en toen door naar de taxi, spullen erin en zitten heerlijk!
Nou ons taxiritje duurde wat langer dan gepland, want het eerste hotel was vol, maar we zijn meteen doorgereden naar Bogor, omdat ik wist dat we daar goede bedden hadden en ook lekker konden bijkomen! Dus na twee uur in de taxi werden we daar veilig afgeleverd en konden we onze spulletjes daar lekker afleveren. Heerlijk!
Ons eerste diner weer samen, weer lekker knuffelen, ja dat had ik wel gemist, heerlijk!
De volgende ochtend lekker boodschapjes gehaald en ook wij zijn naar de Botanische tuinen geweest, en meteen een trip geboekt bij Afif. Ditmaal een tweedaagse trip naar Pangandaran.

De volgende morgen om 9 uur stond ik weer klaar bij dezelfde auto als de vorige keer en ook nu begon het hetzelfde, eerst langs de wayanagpoppen, maar nu met Albert, hij vond het prachtig, mooi om dat origine te zien en wij hebben dan ook een prachtige pop gekocht die wordt opgestuurd naar Nederland, daarna weer langs de theeplantage en ook weer genoten van een heerlijke lunch. Na de lunch reden we in een keer door naar de omgeving Garut, waar we de nacht ook door zouden brengen. Ditmaal ook de tussenstop bij de brug, maar nu geen regen, dus mooie foto's kunnen maken en ook de aapjes poseerden even goed voor de foto!;).s'Avonds werden we afgezet bij ons hotel, En we hadden een eigen hotwaterspring bad in onze kamer! Wauw! Dat ws pas bijzonder! En lekker warm natuurlijk! Even bijkomen en daarna haalde Afif ons op voor hetdiner, bij een prachtig restaurantje waar we heerlijk romantisch met zn tweetjes hebben gegeten. En ook dit was weer fenomenaal! Wat een keuken hebben ze hier zeg! Mjammie!
Na het eten nog eventjes gelezen maar niet te laat op bed, want de volgende ochtend om half 5 zou Afif weer voor de deur staan om ons de zonsopgang te laten zien bij de vulkaan in de buurt van Garut.
Dus om 4 uur ging de wekker en stonden we om half 6 bovenop de vulkaan, na een heftige autorit, over hobbels, bobbels, gaten en langs de afgrond!;) Maar het was de moeite waard, en ondanks dat het wat bewolkt was was het echt een prachtige zonsopgang. Na dit mooie uitzicht met een lokale gids de vulkaan opgelopen. Hier een wandeling van zo'n twee uur gemaakt langs de kraters, zwavelplekken, borrelende lava, spuitende heetwaterbronnen en prachtige uitzichten. Soms wat rotte eierenlucht die langskwam en mist van zwavel, maar wat een belevenis en wat een indrukwekkende ervaring! Wauw, echt prachtig!
Na deze wandeling ontbeten met Afif en Abu (de chauffeur) en daarna doorgereden naar Kampong Nagra, beter bekend als dragonvillage, dit is een echt traditioneel dorpje waar alles nog op originele wijze wordt gedaan, volgens bepaalde gebruiken en volledig volgens de moslims. Heel indrukwekkend en prachtig om dit te zien, helemaal afgesloten van de buitenwereld en ze redden zich prima met alleen stromend water! Wauw, weer heerlijk om dat te zien, dat het nog wel mogelijk is tegenwoordig in deze wereld om zo dor het leven te gaan en hierdoor al die andere dingen te waarden. Prachtig!
Na dit bezoek nog een tussenstop bij een andere brug waar we ook hebben geluncht en toen door naar Pangandaran! Op naar Anke en Miriam! Joehoe! Weer herenigd met mn vriendinnetjes!
En ze hadden een mooi huisje geregeld, wauw! Twee kamers, goede badkamer en een WOONKAMER! Nou wat een luxe, echt heerlijk!
Hier zitten we nu sinds vorige week woensdag en het is hier heerlijk, lekker aan het strand, beetje zonnen, wandelen, naar het nationale park, lekker eten en vooral genieten. Albert en ik zijn vrijdag met een scooter erop uitgetrokken en ondanks dat we ons strandje niet vonden ehbben we genoten van de prachtige natuur! Gisteren voor het eerst gesurft en ook dit was een prachtige ervaring, wel mega vermoeiend natuurlijk, maar ook Anne heeft een golf kunnen pakken!;) Dus op naar Bali waar we onze surfskills verder zullen ontwikkelen!
Verder genieten we nog steeds volop en het is super leuk om dit met Albert te kunnen delen! Met zn viertjes gaat het ook erg goed en we hebben erg veel lol! Dus om iedereen thuis ook even gerust te stellen!

Lieve mensen, ik mis jullie nog steeds, maar geniet ook nog steeds met volle teugen! Ik probeer zo snel mogelijk foto's te plaatsen, maar Albert heeft de camera momenteel mee!;)

Tot heel snel! Ik ga morgen weer op een trip richting Yoyjakarta waar ik woensdag zal aankomen dus zal proberen dan wat te regelen!
Tot snel lieve mensen en geniet van elk moment van de dag!

Dikke kus,
Anne (en Albert nu ook natuurlijk!)
Ik heb trouwens een Indonesisch nummer, dus als je me wil bereiken of smsen: 085773180981